Montessori, özellikle küçük çocuk eğitiminde doğa ve kültürün sunulması gerekliliğini savunur. İnsanın kozmik görevi, doğayı kendi yarattığı süper doğaya çevirmek yani kültürü yaratmaktır.
Bir Montessori okulundaki tüm materyaller, masalar, sandalyeler, bardaklar, tabaklar ve daha aklınıza gelen ne varsa her şey doğal malzemelerdendir. Çünkü Montessori felsefesine göre sonradan çevreci olunmaz. Çocuğu, yaşamının henüz ilk yıllarında iken doğal malzemeyle tanıştırıp, çevre ve doğa bilincini vereceksin ki bu onda yerleşik bir davranış olsun.
Maria Montessori “Çocuklara çok küçük yaşlardan itibaren üzerinde yaşadığımız dünyanın sadece bize ait olmadığını, dolayısıyla kaynakları kullanırken diğer canlılarla birlikte paylaştığımızı unutturmamalıyız. İnsanoğlu üzerinde yaşadığı gezegenin en akıllı canlısı olmanın sorumluluğunu unutmamalıdır.’’ demiştir.
İşte bu yüzden bir Montessori okulunda çocuklar bitki, ağaç ekerler. Her gün en az bir çocuk bitki bakımından sorumlu olur. Başka bir çocuk yemek artıklarını dökülen kırıntıları hayvanlara vermekten sorumlu olur. Hepsi mavi kapak toplar, pilleri pil kutusuna atar ve bunların en büyüğü 6 yaşındadır.
Yapboz haritalarıyla siyasi coğrafya anlatılır. Böylece çocuğun hayal etmesi sağlanır.
Örneğin; Kuzey Kutbunda insanlar nasıl yaşar? Çocuğun gerçekle karşılaşması; bir tohumdan yetişen bir bitkide, çiçek açan ağaçtan toplanan bir meyvede, yaprakların sararmasından mevsimlerin değişmesine kadar çevresinde olup biten her şeye karşı ilgi, merak ve hayranlık uyandırarak gelecekte çocuğun öğrenmeye karşı ilgisini arttıracaktır.
